شهر زنده است؛ نفس می کشد یا به نفس نفس می افتد
زندگی اجتماعی در عصر جدید با محوریت شهر رقم می‌خورد. شهر ظرفی است که
حیات اجتماعی در آن جاری می‌شود. شهر در مردم‌شناسی نه به عنوان کالبدی
بی‌جان، بلکه به عنوان ارگانیسمی حیات‌مند و سوژه‌ای مستقل مطالعه می‌شود.
برای مردم‌شناس شهر زنده است؛ هم نفس می‌کشد و هم به نفس‌نفس می‌افتد.
رابطه مردم‌شناس و شهر، نه سوژه-ابژه بلکه سوژه-سوژه است. به‌این‌ترتیب
مردم‌شناس شهری، در مطالعه شهر به دنبال ایجاد بیناذهنیت میان خود و شهر
است تا وارد دنیای شهر شود و آن را فهم کند.
دکتر ابراهیم فیاض، استاد مردم‌شناسی دانشگاه تهران، در این سخنرانی به تشریح نگاه مردم‌شناسانه در مواجهه با موضوع شهر پرداخته است. او شهر را مظهر فلسفه و طبیعت را مظهر عرفان می‌داند و می‌گوید در وضعیتی که طبیعت از شهر جدا افتاده، حکمت در پی پیوند این دو است تا شهر حکیمانه، هم شهر فلسفه باشد و هم شهر طبیعت، هم شهر بیان باشد و هم شهر سکوت، هم شهر هیجان باشد و هم شهر آرامش.
این سخنرانی با عنوان «نگاه مردم‌شناسانه به شهر»، ۸آذر۱۳۹۶، در دوره آموزشی شهرگفتار از سوی موسسه «هنگامه خرد» در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.
منبع: سیمافکر
مشاهده ویدیو در سیمافکر
مشاهده ویدیو در آپارات
